Nieuwegein

28 oktober, 9 km ***

Route: Plettenburg, ra Marconibaan, ra trap op naar Plettenburgerbaan, ra Zuidstedeweg, oversteken, Oudegein, ra park Oudegein in. Parkhoutweg oversteken, door het park naar Geinoord, voetgangersbrug over waar de Kromme IJssel en de Hollandse IJssel samenkomen, la IJsselsteinseweg, ra trambaan over, la wandelpad langs geluidswal, ra Randijk, la Doorslag, Brugpad, Herenstraat, ra Rijnhuizenbrug, ra Rond het Fort, ra wandelpad, la Edisonbaan, ra Plettenburg

Weer met hond Noor op stap en ook weer zuidwaarts, maar meteen park Oudegein ingegaan. Het noordelijkste gedeelte is onverlicht. Dit is wat we zagen:

Aan het lichtpuntje zit de hond vast. Voor het eerst van mijn leven een uil gehoord!!!! Een  vrouwelijke bosuil, vermoed ik na raadpleging van het prachtige boek Broedvogels in Nieuwegein en de app van de Vogelbescherming. Eenmaal over het watertje dat het landgoed Oudegein van het park scheidt, zijn de paden verlicht.
Aan Geinoord vlakbij de voetgangersbrug staan ineens 2 huizen heel dicht bij de weg. Op deze plek moet het van de kaart gewiste stadje Gein gelegen hebben.

          Geinoord 2   

         Dwarshuis met tuitgevels gelegen bij de Geinbrug. Oudste kern dateert uit de 16e eeuw.     Daarna vele malen verbouwd.

Bijzonderheden

Ten noorden van het huis liggen de archeologische restanten van het stadje ´Gein´. Het stadje fungeerde als voorhaven van de stad Utrecht, maar werd in de 14e eeuw zo verwoest, dat het verlaten werd.

http://www.nieuwegein.nl/12213/gemeentelijke-monumenten/10/1/

Via de IJsselsteinseweg en de geluidswal langs de A2 komen we op de meer dan 1000 jaar oude Randijk. Daar waar de Randijk op de IJsselsteinseweg uitkomt een rijtje woningen uit de jaren '50, dat in de volksmond 'De Marechaussee kazerne' heet. Joost mag weten waarom. Ik weet wel dat de woningnood  ten tijde van de bouw zo groot was dat elk woonhuis aanvankelijk door 2 gezinnen werd bewoond.
De Randijk (ooit heette het de Rant dijk) is een overblijfsel van een bedijking langs een kleine stroom, Het Gein, die het Kromme Rijngebied verbond met de Hollandse IJssel. Samen met de Fokkesteeg is de Randdijk ca. 1000 jaar geleden aangelegd om de gronden ten zuiden van de stad Utrecht te beschermen tegen hoogwater. Door de aanleg van de Noord-IJsseldijk en later door de complete afdamming van de IJssel (1285) en de verbetering van de Lekdijken, werd de Randijk minder belangrijk als waterkering. Ondanks al deze veranderingen houdt deze oude structuur eeuwenlang stand. Na het verzanden van de stroom bleef de Randijk bestaan als deel van een Oost-Westverbinding.
http://www.nieuwegein.nl/2278/een-stukje-geschiedenis-onderweg/

Nieuwegein Zuid

22 oktober, 10 km ***
Route: Marconibaan, ra De Bongenaar, Zeelandhaven, Structuurbaan oversteken, bomenlaan rechts van water, ra Schipperspad, ra Voorhavendijk, Lekstraat, Molenstraat, Emmabrug, la Lekboulevard, ra Liesmonde, Waterbies, Zonnebloemstraat, la Waterlelie, ra Wilgenroos, la Geinoord, door park naar 's Gravenhoutseweg, la voetpad parallel aan de weg, Zuidstedeweg oversteken, ra Plettenburgerbaan, la Marconibaan.

Op pad met hond Noor. Bij aanvang van de wandeling is het al donker, dus kiezen wij voor bekende en verlichte weg naar Vreeswijk. Aan de Voorhavendijk links de Lek en rechts de gracht van Fort Vreeswijk, het domicilie van Hengelsportvereniging De Vaart - Poscar. De vereniging liet in 2006 een onderzoek naar de vissen in de gracht uitvoeren door Sportvisserij Nederland. Het onderzoeksrapport beslaat 55 (!!) pagina's, is zeer informatief en bevat mooie plaatjes.

 

Ik vraag me af of er anno 2014 nog verenigingen bestaan die zich kunnen veroorloven dergelijke onderzoeken uit te laten voeren.

Via de Oude Sluis naar de Molenstraat met op de hoek deze., volgens de gemeente 'beeldbepalende panden'

Geen spoor van een molen in deze straat, wel van het oudste (en mooiste) nog bestaande kerkgebouw in Nieuwegein: de Dorpskerk (1683).

 

Ter illustratie van onze wandeling hieronder Spinvis' liedje Herfst en Nieuwegein, ben benieuwd wat Blogspot hiermee doet.

 



 

 

Utrecht Museumkwartier

14 oktober, 6 km ***

Kronenburgerweg, Venuslaan, Ledig Erf, la Sterrenburg, lr Pelmolenweg, ra Mariaplaats, ra Springweg, la Jacobsgasthuissteeg, Zwaansteeg, ra Oudegracht. Ter hoogte van de Lange Rozendaal la Vollersbrug, ra Twijnstraat aan de werf, ra Twijnstraat, la Wijde doelen, la Nicolaasdwarsstraat, ra Nicolaaskerkhof, Agnietenstraat, la Lange Nieuwstraat, la Abraham Dolesteeg, ra Oudegracht, ra Hamburgerstraat, la Korte Nieuwstraat, ra Trans, ra Nieuwegracht, Abstederbrug, ra Tolsteegsingel, la Looierstraat, ra Abstederdijk, Marsstraat, la Venuslaan, ra Kronenburgerweg.

Niet helemaal legaal, maar wel gratis, parkeerden wij de auto op een bedrijventerrein nabij de Rubenslaan. De route is slechts 6 km lang, maar lopen door een oude binnenstad is een aparte tak van sport. Stoep op, stoep af, ontwijken van medeweggebruikers, wachten voor verkeerslichten. In de polder heb je daar geen last van.

Met onze fluorescerende hesjes waren we een opvallende verschijning in de stad. Een zeer Utrechtse man die op een scootmobiel over het fietspad scheurde, schold ons uit voor stadswach.
De Zeven steegjes (VPRO radio-uitzendingen goed voor je Utrechs) tussen de Pelmolenweg en de Oudegracht hebben het geschopt tot monument. Niet vanwege de architectuur maar vanwege de sociale samenhang. Dit filmpje getuigt daarvan.



Net voordat de hekken sluiten kunnen we nog over het pandhof Sinte Marie aan de Mariaplaats met in het midden de Steenroos van Fritz Koenig. Zie http://www.welt-der-form.net/Fritz_Koenig/index.html voor nog veel meer heel mooi werk van de beeldhouwer.

Achter de dure gevels van Springweg, Oudegracht, Lange Nieuwstraat, Twijnstraat en Nieuwegracht gaat een heel netwerk schuil van hofjes en stegen. We probeerden vanaf de Lange Nieuwstraat het Abraham Dolehof te bereiken, helaas het hek zat op slot.



 

Natuurlijk kunnen ook wij niet om de Dom heen. Helemaal bovenin is een soort waterval van licht te zien.

 

Via de chique Nieuwegracht met kweeniehoeveel monumentale panden naar de Abstederbrug waar de hond van kunstenaar Joop Hekman voor eeuwig op zijn baas zit te wachten, naar de Abstederdijk en Sterrenwijk.

In de zorgvuldige gerestaureerde voormalige Catharinaschool aan de Abstederdijk zijn door dure architecten onbetaalbare appartementen gefröbeld.

 





 

Rondje Oostbroek

9 september, 10 km ***
Route: Universiteitsweg, Bunnikseweg, la Bisschopsweg,  Schorteldoeksesteeg, la Utrechtseweg, Holle Bilt, Dorpsstraat vo Steenstraat, la Bilthovenseweg, la tunnel onder Utrechtseweg, Wilhelminalaan, la Prinsenlaan, Emmalaan, la Universiteitsweg.

De Bunnikseweg loopt vanuit De Bilt achter de Uithof naar Bunnik. Heel wat boerderijen hebben het veld moeten ruimen voor de aanleg van dit academische terrein, maar Bureveld 2 is gespaard gebleven.

 

Aan de andere kant van de Bunnikseweg landgoed Oostbroek. Bij daglicht een bezoek waard.

Wij lopen om het landgoed heen, steken de Zeister / Biltse Grift over.

Geen riviertje, maar een vaart.

"in 1626 door de Staten van Utrecht een commisse werd benoemd,

die als taak kreeg “het land op te nemen, noodig voor het maken van een vaart van Utrecht langs de
Steenweg naar de Bilt en van daar door de Oostbroekse landen naar Zeist” ten behoeve van “de
verbetering der landerijen door het gemakkelijk wegvoeren van het zand en het vergemakkelijken
van het vervoer van waren naar de Utrechtse markt."
(http://www.historischekringdebilt.nl/dbg/archief/jaar-6-1997/sept-1997/Groot3-1997.pdf) 

Aan de Schorteldoekseweg passeren we Fraterhuis Sint Jozef, een soort bejaardenhuis voor Fraters van de Congregatie van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart. Volgens de website: "Alle activiteiten waren dus gericht op de jeugd". Ja ja.

 

We steken de A28 over en lopen parallel aan de Utrechtseweg langs landgoed Beerschoten. Ook beheerd door het Utrechts Landschap en ook een bezoek waard.

Aan de Dorpsstraat in De Bilt is het nog gezellig druk op de terrassen nabij de Dorpskerk (1652) één van de eerste kerken die na de Reformatie nieuw gebouwd werd voor een Hervormde gemeente.

Het oorspronkelijke bouwwerk had een torentje midden op het zadeldak.

Wij verlaten De Bilt langs allerlei armzalige panden aan de Prinsenlaan.

 

 



Polder Achthoven

2 september, 12 km
**** maar grotendeels onverlicht en onverhard

Route volgens plan van het Zuid Hollands Landschap uit 2008:
Parkeren aan de Driemolensweg even voorbij de benzinepomp. Rijskade, na 1,5 km bij een dam rechts de Molenkade op. Na zo'n honderd meter hadden we rechts het land in gemoeten om zo de Achthovense wetering te bereiken en via de Polderweg en de Lekdijk weer terug te keren naar Lexmond. Een wandeling van 8 kilometer. Mooie afstand om een nieuw seizoen mee te beginnen.

Maar dit deden wij:
Parkeren bij het Dorpshuis aan het Lakerveld. Na wat kruip-door-sluip-door-acties vonden we de Driemolensweg (en de bedoelde parkeerplaats). Rijskade op, de dam naar de Molenkade zagen we wel, maar omdat het bankje uit de routebeschrijving ontbrak verwachtten we bij een volgende dam naar rechts te moeten en gingen we achter de koeien op de kade aan. De dam kwam niet, we haalden droog de overkant van een plank naar de Molenkade. Ergens tussen de dam en de plank hadden we naar rechts de polder in gemoeten, wij vervolgden de Molenkade. Mooie kade, zeer afwisselend. Omdat zus met richtingsgevoel het idee kreeg dat we te ver van de auto geraakten, een soort pad door het weiland naar rechts genomen, richting Lekdijk. Ondertussen passeerden we wegwijzers met Zouweboezem. We kwamen in Boomgaard de Kikker en belandden uiteindelijk op de Boezemweg.
Over de Lekdijk gewoon nog 5,6 km naar Lexmond! En we hadden er al 6 gelopen over graskades en door weilanden.

De foto's:
Bij de parkeerplaats aan de Driemolensweg een informatiebord over de Zouweboezem en de Polder Achthoven. Het bord belooft exotische koeien.

Aan onze rechterhand een verwaarloosde boomgaard
De gaard is afgezet met perenbomen van het ras Legipont,
die als leibomen zijn gesnoeid. Vanwege de cultuurhistorische
waarde heeft het Zuid-Hollands Landschap op de lege plekken
nieuwe hoogstambomen geplant. Als het fruit rijp is, kunt u gerust een appel of peer meenemen op uw wandeling.
Het fruit is rijp, maar wormstekig, dus laten we het hangen, en even verderop aan onze linkerhand koeien die het op een lopen zetten.

Niet omdat wij zo angstaanjagend zijn, maar omdat de eigenaar ze met een emmer bix uit het land lokt. Ze moeten een stukje verderop een volgend weiland gaan begrazen. Net voorbij de dam naar dat weiland staat de trekker van de boer dwars over de Rijskade. Omdat we de dam naar de Molenkade gemist hadden, vroegen we hem hoe daar te komen. Hij wist wel een plank over de sloot.

Ja, wij kwamen inderdaad van de Rijskade op de Molenkade. Nu zouden wij naar rechts moeten lopen. Wij liepen naar links. Mooie kade hoor, die Molenkade. En lang! Op grond van de routebeschrijving en met hulp van het kompas op de iPhone kozen wij een kilometer te ver een pad noordwaarts en belandden in Boomgaard de Kikker. Allang geen boomgaard meer. Het Zuid-Hollands Landschap beheert het terrein en heeft de fruitbomen gerooid opdat zeldzame vogel- en plantensoorten zich thuis gaan voelen. Helaas was inmiddels de duisternis ingevallen en waren alle zeldzaamheden onder zeil, denken we.

Bij de Boezemweg gaan we omhoog, de Lekdijk op. We vermoeden geweldig uitzicht. We passeren een heuse 'fruitautomaat'.

Helaas beschikken we niet over het benodigde kleingeld. Een fruitige hartversterker was welkom geweest. Langzaam dringt het tot ons door dat we zeker 4 km verder lopen dan de bedoeling was.
Maar de entree van Lexmond dorp maakt alles goed.
https://www.google.nl/maps/@51.9643706,5.0355949,3a,75y,254.59h,93.01t/data=!3m4!1e1!3m2!1sa7wUk9ncKt3nK4AX6KvpkA!2e0!6m1!1e1?hl=nl

 

Cereol wandeling

20 augustus, 5,5 km ***

Route:
Reinesteijnseweg, groengebied tussen Galecopperlaan en Galecopperwetering richting Utrecht, la Galecopperdijk, fietspad volgen, ra Mercatorlaan, ra Groenewoudsedijk, via trap ra Prins Clausburg over, via trap weer naar beneden, richting Amsterdam Rijnkanaal, ra 'boulevard' parallel aan de Rooseveltlaan, Onder De Meernbrug pad volgen naar Kennedylaan, la Hommelbrug over, ra Richard Wagnerlaan, door Park Oog in Al naar de Everhard Meisterlaan. Aan de Kanaalweg Restaurant Buurten de Fabriek. Bestemming bereikt.

Seizoenafsluiting, dus enkele reis naar de kroeg.
Daar waar de Galecopperdijk bijna onder de A12 door gaat, beheren Ward en Wikke een stuk niemandsland. Zij laten er varkens grazen. Geen huis-, tuin- en keukenvarkens, maar Mangalitzavarkens. Helaas konden wij geen grazend vee tussen de distels en het bies ontdekken.

Tussen de Mercatorweg en het Papendorpsepad is park Groenewoud verrezen. Het domicilie van ATV de Hoge Weide, die ook groente kweekt voor de Voedselbank. Bij de ingang een sculptuur van Jan-Carel Koster.

De boulevard langs het AR-kanaal op Kanaleneiland is op een zomeravond een internationale ervaring. Gesluierde vrouwen lopen gezellig te keuvelen. Sportievelingen joggen je tegemoet, jonge ouders laten hun kind nog even uit op de speelplaats. Bij een van de oude Skandinavisch aandoende woningen op de oever is in een boom een boomhut van 3 verdiepingen gebouwd en helemaal aan het eind ligt een soort cruiseschip uit Malta. Ben benieuwd wat de rijke opvarenden meekrijgen van Kanaleneiland. De boot zal wel goed beveiligd zijn. 'Gewone' binnenvaartschippers leggen er niet meer aan.

De bewoners van de Wartburg, ook niet onbemiddeld,  hebben het zwembad vlakbij. Aan de Richard Wagnerlaan spotten wij op korte afstand drie verschillende soorten paddestoelen en heel grote huizen met trappetjes en stalen ramen naar ontwerp van de leermeester van Gerrit Rietveld: Piet Klaarhamer.

Door Park Oog in Al bereiken wij ons einddoel: Buurten de Fabriek, gevestigd in een bijzonder pand: de Cereolfabriek (1908). Filmpje met spectaculaire brand.

Oukoopse route

12 augustus, 8 km ****

We moesten er een eindje voor rijden, maar hebben dan ook veel gezien.
Begin en eindpunt Café Goejanverwelle. Nog net Provincie Utrecht. Bewegwijzerde ANWB wandeling.

Route: de Sluis af, pad ten oosten van de Lange Weidsche Boezem, Oostkade, la Poppelendam, ra Opweg, onder spoor door, la Negen Viertel, ra Oukoopsedijk, la polder in, bij panoramatafel, ra Oukoopse kade, ra Twaalfmorgen, la Oukoopsedijk, ra polder in naar de Oukoopse molen, ra Prinsendijk, la Negen Viertel, ra Opweg, onder spoor door, ra Tiendweg, Wiericke over, la pad door het weiland naar de Steinse dijk, la Steinse dijk, Goejanverwelle


Goejanverwellesluis is de Middeleeuwse sluis tussen de Hollandse IJssel en de Lange Weidsche Boezem naar de Dubbele Wiericke en de Oude Rijn. In de geschiedenisboekjes beland door een akkefietje in de tijd van de Patriotten en de stadhouders (18e eeuw). De Boezem wordt doorsneden door de spoorlijn Utrecht - Leiden. Via een tunnel komen wij in Hogebrug, langs het spoor steken we de Enkele Wiericke over (filmpje voor treinspotters). Even voorbij Hoeve Stein (filmpje),  die een belangrijke rol speelt in dit gebied, gaan we het land in en stuiten op een heuse 'Panoramatafel'.

Het water van de sloten stroomt nog net niet  over de Oukoopsedijk. We gaan een pad op dat overdekt is met koeienvlaaien langs een slootkant die helemaal verrot is getrapt door koeien, maar met uitzicht op de Oukoopse molen. Het traject op de Prinsendijk tussen de Put van Kruijt en de Enkele Wiericke is een sprookje! Slecht begaanbaar voor fietsers, beetje lastig voor automobilisten en niet te doen voor rolstoelgebruikers. Toch staan er een paar (vakantie-?)woningen. De rijpe bramen zijn net voor onze neus weggekaapt, beetje jammer.

Eenmaal weer in de grote-mensenwereld nog even door polder Stein naar Hekendorp dat behalve een sluis ook een schandpaal heeft en een kerkje. Helaas wordt de Hekie niet meer geserveerd in café Goejanverwelle, maar de koffie smaakt zonder ook prima op het terras.

Kamsalamanderroute

5 augustus, 11,5 km ****
Anders dan de ANWB is het Zuid-Hollands Landschap niet kinderachtig met het verspreiden van wandelroutes. Gratis te downloaden deze route op http://www.zuidhollandslandschap.nl/wp-content/uploads/2011/10/Kamsalamanderroute_2_2005_scan.pdf. Je moet het verder wel zelf uitzoeken met je kaartje en de beschrijving, want er staan geen bordjes.

Na de auto geparkeerd te hebben naast de Tapperij De Zwaan de Kerkweg opgelopen. Even voorbij de basisschool met bewoond ooievaarsnest aan de rechterkant een hoogstamboomgaard, Zonder heg, zonder hek, beheerd door vrijwilligers. Wij nuttigen een peertje, de kersentijd is echt voorbij, en vragen ons af waarom in elke boom een omgekeerde bloempot hangt.

We vervolgen de Kerkweg langs het Wiel van Bassa over een smal paadje. Aan beide zijden overladen fruitbomen (helaas overladen met onrijpe appels). Te mooi voor 2014. Bij een boerderij gaan we de Diefdijk op richting Het Wiel nabij Leerdam. Bewoners van laaggelegen woningen aan de Diefdijk moeten inbraakpreventiemaatregelen vooral op het dak treffen. En de drive-inwoning is hier uitgevonden volgens mij.

Over de Donkere Kade gaan we natuurgebied Schaayk in, via hetzelfde pad weer terug naar de dijk die ons langs Het Wiel voert waarin een fort. Voor wie er alles over wil weten: raadpleeg: http://kennisloket.waterliniekennis.nl/media/contentItems/1647.pdf. Bij De Oude Horn gaan we de Diefdijk af en de Acquoyseweg op.

We zijn in Gelderland, eten Gelderse bramen aan de Acquoyseweg en aanvaarden de terugweg naar Schoonrewoerd langs de Culemborgsche Vliet. Tussen de vliet en de Diefdijk polder De Geeren. Een smalle strook land waarover veel gebakkeleid is. De vliet is over te steken met een trekpontje, maar we weerstaan de verleiding en houden ons aan de routebeschrijving. Aan het water, middenin het land, onbereikbaar voor rijwielen, een pomphuisje.

We gaan de Diefdijk weer op. Langs de andere kant van het Wiel van Bassa naar de Kerkweg en de Tapperij alwaar we enthousiast over de wandeling vertelden tegen een inboorling die nog nooit van deze route had gehoord.

Grechtroute

29 juli, 10 km ****
ANWB route, beetje rottig bewegwijzerd, hier en daar ontbraken bordjes.
Onze route:
Parkeren naast het station, la Stationsweg op, Oude Rijn over, r Oudelandseweg tot ingang Brediusbos, Brediuspad volgen tot Oudelandseweg, l 's Gravensloot oversteken voor de weidevariant. l over hek weiland in. Ongeveer een kilometer door het weiland evenwijdig aan de Mijzijde. En dan zijn de sloten ineens dwars op de bewandelde weide gegraven. Op google earth kun je zien dat er hier en daar planken in de sloten liggen, maar geen bewegwijzering en geen pad naar die planken over de sloten. Bij de 2e dwarssloot dus maar r naar de geasfalteerde Mijzijde. L Mijzijde blijven volgen naar De Boerinn. Over het terrein van De Boerinn door het weiland en via dammen naar dijk, l  de Grechtdijk, l 's Gravensloot, r Nieuwendijk, r Zandwijksingel, l Westdam, r Meulmansweg, l Hogewoerd, l Kerkplein, Kerkstraat, r Rijnstraat, r Oostdam, r Stationsweg.

Het Brediusbos rondom villa Rijnoord is genoemd naar bewoners van de villa die het park er omheen vormgaven en beheerden. De Stichting Landgoed Bredius vertelt je op haar website alles over de zeer gevarieerde inhoud van het park. Vooral als je niet te beroerd bent om de links aan te klikken.

We gaan de polder 's Gravensloot in...  en weer uit en weer in. Aan de van Teylingenweg rechts een bijzonder gemaal. Gemalologen raken in opperste staat van verrukking bij het zien van al dat ouwe ijzer in dit filmpje.

Op de Grechtdijk vinden wij een handig instrument. Een stukje verderop een woning met boomgaard bramen en peren voor de grijp, maar in geen velden of wegen asfalt of een andersoortig plaveisel. Het gemaal en de woning zijn in gebruik bij Pia Sprong en slechts via de Grecht, per boot, bereikbaar.

Langs een jachthaventje en een uit de vaart genomen pontje gaan we naar de binnenstad van Woerden. Helaas ontbreekt op de 's Gravensloot de wegwijzer naar de  Jozef Israelslaan. We missen hierdoor de singels, maar we zien wel weer het gezellige horecacentrum van Woerden: het Kerkplein met terrassen, winkels en rijksmonumenten als de Petruskerk (met ook een Bätzorgel), de voormalige kazerne, die tijdelijk bewoond werd door Molukkers, en het Stadsmuseum.

Gelderse Valleiroute

22 juli, 10 km ****

Wat beweegt een stelletje randstedelijke polderbewoners af te reizen naar Leusden?
Een leuke wandeling, net even anders: geen kaarsrechte sloten, geen dijken, geen kaaien, geen kaasboerderijen en geen eeuwenoude kerken. Wat dan wel? Een dazenpad, bos, landgoederen, een grift, een kanaal en een kanokluunplek. De Gelderse vallei in Utrecht.

Het weer: snikheet, bij vertrek om 19.00 uur nog 24 graden C, korte-broekenweer.

Route: zie http://www.fietsenwandelweb.nl/downloads/Routebeschrijvingen/Routebeschrijving_Wandelroute_Door_de_Gelderse_Vallei-korte_route.pdf

De gemiddelde prijs van de nog jonge woningen aan de Tabakssteeg is minstens €500.000,00. Kijk je naar rechts zie je weilanden, kijk je naar links wandel je langs een etalage met hoogmodieus tuinmeubilair. In het donker beschenen door een beetje eigenaardige lantaarnpalen (1). Aan het eind ligt een doodgelopen spoor(2) dat bij een mega autobedrijf hoort: Pon.(3).
Op de hoek van de Hamersveldseweg en de Lange steeg staat een huis met leuke tegelwerk boven de kozijnen en leuke wilde bloemen in de tuin.(4)

 Door licht glooiende weilanden en maisakkers lopen we naar het Valleikanaal. Een jong kanaal. Op de westelijke oever tussen twee bruggen liggen wallen met kazematten. De bedoeling daarvan is me niet duidelijk, maar het is tamelijk schilderachtig.(5) We steken het Valleikanaal weer over, de Leusbroekerweg op. Bij een boerderij staat een kraampje. We rennen er bijna op af, omdat het nog steeds kersentijd is, maar helaas, er zijn slechts bieten en rabarber te koop. In dit stuk van de Gelderse vallei geen fruit. We gaan het onverharde Schutpad op over Landgoed De Boom(6). Maïsveld, weiland en een stukje verderop bos en dazen om een wit paleisje. Het is nog steeds 24 graden C, maar ik ben toch blij dat ik een lange broek aan heb. In het koetshuis van het landgoed aan de Geerensteinseweg heeft de Evangelische Genade Gemeente zich gevestigd. In het jachthuis zit een bedrijf. (7 en 8)

Bij de Mofferbrug (9 met kanotrekbak) gaan we de Vieweg op en belanden zo op landgoed Den Treek - Henschoten. Van dit immense landgoed (2000 ha) zien we slechts een kleine gedeelte nabij den Treek, maar wel een heel mooi gedeelte bij de Heiligenbergerbeek. (10) Alweer bijna bij Leusden Zuid komen we langs de bewaarschool (11) en een basisschoolgebouwtje met onderwijzerswoningen. De eigenaren van Landgoed den Treek waren de bouwers en oprichters.

De kersen toen maar op de terugweg in Bunnik gekocht.

Schalkwijk Tull en 't Waal kersenpad

15 juli, 11 km ***

Route: Waalseweg, ra Elpad, ra Kaaidijk, Lagedijk, ra Tetwijkseweg, ra Achterdijk, ra Lange Uitweg, la Waalseweg

Langs het Elpad staat een plant waarvan ik vermoedde dat het de grote keverorchis is? Maar gezien het blad, is het dat niet. Wat is het wel? Een wespenorchis? Ik ga er maar een #dtv aan wagen.

Langs de Kaaidijk een kunstwerk van Houtense Marijn te Kolsté het Waterlint

-"Wie kan zich indenken dat hele families meewerkten aan het graven van de Schalkwijkse Wetering? Wij hebben nu nog steeds droge voeten door hun arbeid. Waar wij niet zo bij stil staan is dat grootouders, ouders en kinderen vaak levenslang bezig waren met het graven, dag in dag uit.

Rond 1130 was dat heel normaal. Kinderen werkten even hard als hun ouders. Het informatiebord en het geluidsfragment vertellen iets over het meisje dat moest graven aan de wetering.

Als eerbetoon voor al dit handwerk staan hier 5 bronzen handen als een kostbaar gebaar van respect De glazen stenen schitteren als een waterlint."

"De ontginning van de Schalkwijkse polder nam vermoedelijk wel een halve eeuw in beslag. De Schalkwijkse Wetering, een watergang met een kade aan weerskanten, werd met de hand uitgegraven. Deze kades functioneerden als ontsluitingswegen voor de boerderijen. Ook de sloten tussen de landerijen moesten met de hand worden gegraven. Het land werd ontdaan van bomen en stuiken, geploegd en ingezaaid. Tenslotte werden er langs de wetering boerderijen gebouwd."

 (https://www.houten.nl/burgers/cultuur-en-vrije-tijd/kunst/trap/kunstwerken/)

 En kerken. Als eerste de kerk aan de Brink (rond 1300) en in 1879 een megalomane katholieke Tepekerk, gefinancierd door de Spoorwegen. Een historicus legt in dit filmpje uit hoe dat zit. In het filmpje is ook nog een rol weggelegd voor een, van oorsprong Vleutens, familielid. Toevallig: zowel de Sint Michaelskerk in Schalkwijk als de Torenpleinkerk in Vleuten beschikt over een Bätzorgel.

We lopen richting de Brink, voor het spoor gaan we de Tetwijkseweg op en komen zo bij de Tuin van Jonkheer Ram.
Middenin het land is de gracht rond het vroegere kasteel uitgegraven. De gracht is omzoomd door lantaarnpalen ten behoeve van schaatsers.

Nog meer plaatjes van onze wandeltocht in de week voorafgaand aan de wereldberoemde (uitzending jeugdjournaal, 2012) Tour de Schalkwijk. Er werd hard getraind.

Vleuten - Haarzuilens kersenpad

1 juli, 9 km ***
Route: Hindersteinlaan, Dorpsstraat, ra Camphuysenlaan, Multatulistraat, Het bosje van Goes, Loswal, ra, Haarpad, Eikslaan oversteken, wandelpad volgen, la Bochtdijk, ra Rijndijk, ra Klein Limburg, ra Polderweg, Ockhuizerweg, Brinkstraat, la Thematerweg, ra Schoolstraat, la Hindersteinlaan.

Het winkelbestand van Vleuten is er na de annexatie van het dorp door Utrecht, aardig op vooruit gegaan. Wij parkeren de auto gratis op 5 meter afstand van de ingang van de supermarkt, om daarna 1,5 uur te gaan wandelen. Wij herinneren ons een bos achter het huis waarin wij ruim 40 jaar geleden
mochten logeren tijdens de zomervakantie en willen dat bos nog wel eens zien.

Ene Sophie maakte zich in 2008 erge zorgen over de toestand van het Bosje. Ze zal nu wel gerustgesteld zijn. Het Bosje van Goes ligt er best fraai bij. We slagen er in om met droge voeten  het Haarpad te bereiken. Langs het pad heeft Natuurmonumenten tussen de Eikslaan en de Joostenlaan allemaal akkertjes ingezaaid met zonnebloemen, rogge, luzerne en andere ouderwetse gewassen die niet voor niks niet meer geteeld worden, maar hier wel leuk staan.

"Ooit liep het Haarpad van het gehucht de Haar naar de dorpskerk van Vleuten. Het dorpje de Haar lag toen nog bij de romeinse tuin bij het kasteel en had zelf nog geen kerk. Op verzoek van de baron is het gehele dorp in 1891 verplaatst naar de huidige plaats.
 De Vleutense Wilibrorduskerk was de belangrijkste kerk van de parochie en stamt wellicht al uit het jaar 1000. Na de reformatie lopen katholieke inwoners via het Haarpad naar 't Hoog een schuilkerk, bij kasteel den Ham."(http://www.geocaching.com/geocache/GC3FH3H_natuurmonumenten-historisch-pad-haarzuilens?guid=464da481-b0ce-4653-b193-c9f050ff518d)

Als we om hét kasteel heen zijn begeven wij ons naar Klein Limburg (te voet!!). Waarom het zo heet is me niet duidelijk, maar leuk struinen is het er wel.

We lopen het dorp in en worden  er aan herinnerd dat oudste zus en zwager vandaag precies 37 jaar geleden hun bruiloft vierden in de Haarse Vier Balken.

Hoe zo'n echte Haarse bruiloft er uitziet? Dat weten ze waarschijnlijk in de kersenboomgaard.

Net voor sluitingstijd nemen we nog even 3 kilo van ze af. Een pittenspoor makend over de Schoolstraat lopen we naar de zo'n 1000 jaar oude Torenpleinkerk in Vleuten en bereiken we met blauwe tanden de auto die volgens dit filmpje op niet zo'n veilige plek staat.